Często podróżuję po północnej i południowej części kraju.
W pociągu podróżnym zawsze lubię usiąść przy oknie pociągu, patrząc na krajobraz za oknem. Na tych rozległych polach ojczyzny, od czasu do czasu, by zobaczyć, jak noszący słomkowe kapelusze ciężko pracujący rolnicy migają.
Wiem, że te błyszczące słomkowe kapelusze to najpiękniejszy widok na całej wyprawie.
Za każdym razem, gdy widzę słomkowy kapelusz na głowie tych braci farmerów, czuję jakiś niewytłumaczalny ruch. Kiedy byłem młody, nosiłem słomkowy kapelusz wiele razy, pasąc się na pięknych polach mojego rodzinnego miasta.
W sierpniu 2001 roku poszedłem zobaczyć Halę Pamięci Powstania 1 Sierpnia w Nanchangu. We wschodnim rogu drugiego piętra sali wystawowej znajduje się kilku męczenników, którzy kiedyś nosili czarne słomkowe kapelusze. Te słomkowe kapelusze, w milczeniu, mówią mi o lojalności ich pana wobec rewolucji.
Widząc te znajome kapelusze słomkowe, mój umysł był mocno zszokowany. Ponieważ wcześniej nigdy nie rozważałem związku między kapeluszami słomkowymi a chińską rewolucją.
Te słomkowe kapelusze przypominają mi historię rewolucji chińskiej.
Ilu żołnierzy Armii Czerwonej w słomkowych kapeluszach walczyło na długiej drodze marszowej nad rzeką Xiangjiang, przekroczyło rzekę Jinsha, zdobyło most Luding, przekroczyło śnieżną górę, ilu słomkowych kapeluszy zdarło z ofiar głowy ofiar i wyruszyło na nową rundę rewolucyjnej podróży?
To właśnie ten powszechny i niezwykły słomkowy kapelusz, dodany sile i gęstości historii chińskiej rewolucji, stał się piękną linią krajobrazu, a także migającą tęczą na Długim Marszu!
Obecnie najwięcej osób noszących kapelusze słomkowe to oczywiście rolnicy, ci, którzy stoją twarzą do lessu, plecami do nieba. Ciężko pracują na rozległej ziemi, siejąc nadzieję i zbierając materialne fundamenty, które podtrzymują budowę ojczyzny. I może im wysłać ślad chłodu, jest kapelusz słomkowy.
A wspominając o słomkowym kapeluszu, wspominam mojego ojca.
Mój ojciec był normalnym uczniem w latach 50. ubiegłego wieku. Po wyjściu ze szkoły wszedł na trzystopową platformę i napisał swoją młodość kredą.
Jednak w tych szczególnych latach mojemu ojcu odmówiono prawa do stania na podium. Więc włożył swój stary słomkowy kapelusz i poszedł na pola swojego rodzinnego miasta, aby ciężko pracować.
W tamtym czasie moja matka martwiła się, że mój ojciec nie przeżyje. Jego ojciec zawsze się uśmiechał i ściskał w dłoni słomkowy kapelusz: „Moi przodkowie nosili słomkowy kapelusz, teraz ja też noszę słomkowy kapelusz, w życiu nie ma nic trudnego. Poza tym jestem pewien, że wszystko będzie dobrze”.
Rzeczywiście, nie minęło dużo czasu, zanim mój ojciec znów stanął na świętej platformie. Od tamtej pory w klasie mojego ojca zawsze był temat o słomkowych kapeluszach.
Teraz, po przejściu na emeryturę, mój ojciec nosi słomkowy kapelusz za każdym razem, gdy wychodzi. Po powrocie do domu zawsze strzepuje kurz ze swojego słomkowego kapelusza, zanim powiesi go na ścianie.
Czas publikacji: 15-09-2022
