Często podróżuję po krainach północy i południa kraju.
W podróżującym pociągu zawsze lubię siedzieć przy oknie pociągu i patrzeć na krajobraz za oknem. Na tych rozległych polach ojczyzny od czasu do czasu można zobaczyć noszących słomkowe kapelusze ciężko pracujących rolników błyskających postaciami.
Wiem, te błyskotliwe słomkowe kapelusze to najpiękniejsza sceneria na wycieczce.
Ilekroć widzę słomkowy kapelusz na głowie tych braci rolników, czuję jakieś niewytłumaczalne poruszenie. Kiedy byłem młody, wielokrotnie nosiłem słomkowy kapelusz, pasąc się na pięknych polach mojego rodzinnego miasta.
W sierpniu 2001 roku odwiedziłem Izbę Pamięci Powstania 1 Sierpnia w Nanchang. We wschodnim rogu drugiego piętra salonu znajduje się kilku męczenników, noszących niegdyś czarne, słomkowe kapelusze. Te słomkowe kapelusze w milczeniu mówią mi o lojalności swojego pana wobec rewolucji.
Widząc te znajome słomkowe kapelusze, mój umysł był mocno zszokowany. Ponieważ nigdy wcześniej nie zastanawiałem się nad związkiem między słomkowymi kapeluszami a chińską rewolucją.
Te słomkowe kapelusze przypominają mi historię chińskiej rewolucji.
Ilu żołnierzy Armii Czerwonej w słomkowych kapeluszach walczyło na długiej marcowej drodze nad rzeką Xiangjiang, przekroczyło rzekę Jinsha, zajęło most Luding, przekroczyło śnieżną górę, ilu słomkowych kapeluszy od ofiar do głów ofiar i wyruszyło na nową rundę rewolucyjnej podróży.
To właśnie ten pospolity i niezwykły słomkowy kapelusz, dodany do siły i grubości historii rewolucji chińskiej, stał się piękną linią scenerii, stał się także migającą tęczą podczas Długiego Marszu!
W dzisiejszych czasach najczęściej noszącymi słomkowe kapelusze są oczywiście rolnicy, ci, którzy zwróceni są twarzą do lessu, plecami do nieba. Ciężko pracują na rozległej ziemi, siejąc nadzieję i zbierając materialny fundament, który wspiera budowę ojczyzny. I może wysłać im ślad fajnego, jest słomkowy kapelusz.
A wspomnienie o słomkowym kapeluszu jest równoznaczne ze wspomnieniem o moim ojcu.
Mój ojciec był normalnym studentem w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Po wyjściu ze szkoły wszedł na trzystopową platformę i napisał kredą swoją młodość.
Jednak w tych wyjątkowych latach mojemu ojcu odmówiono prawa do stania na podium. Założył więc swój stary słomkowy kapelusz i udał się na pola swojego rodzinnego miasta, aby ciężko pracować.
Matka martwiła się wtedy, że ojciec nie przeżyje. Ojciec zawsze się uśmiechał i potrząsał słomkowym kapeluszem w dłoni: „Moi przodkowie nosili słomkowy kapelusz w przyszłości, teraz ja też noszę słomkowy kapelusz, w życiu nie ma nic trudnego. Poza tym jestem pewien, że wszystko będzie dobrze.”
Rzeczywiście, niedługo mój ojciec ponownie wszedł na świętą platformę. Odtąd w klasie mojego ojca zawsze był temat o słomkowych kapeluszach.
Teraz, po przejściu na emeryturę, mój ojciec za każdym razem, gdy wychodzi, zakłada słomkowy kapelusz. Po powrocie do domu zawsze trze słomkowy kapelusz przed powieszeniem go na ścianie.
Czas publikacji: 15 września 2022 r
